Dla osób umieszczonych w obozie zbiorczym Dachau wydaje się następujące postanowienia nadzwyczajne




§ 1

Dla obozu zbiorczego Dachau ustanawia się sąd doraźny i wydaje się następujące natychmiast obowiązujące postanowienia

§ 2

Przy próbach ucieczki więźniów straż oraz konwój może zrobić użytek z broni palnej bez wezwania




§ 3

Więźniom można wymierzać następujące kary:

1. Areszt

2. Przeniesienie karne w obrębie istniejących klas więźniów

3. Karę śmierci

Areszt jest łagodny, średni i ścisły. Pierwsze dwa rodzaje aresztu stosuje się do ośmiu tygodni, areszt ścisły do trzech miesięcy. Karę aresztu odbywa się z reguły w celi pojedynczej. Przy średnim areszcie otrzymuje ukarany twarde posłanie, a jako pożywienie tylko wodę i chleb. Areszt ścisły odbywa się w ten sam sposób, co średni, lecz w całkowicie ciemnej komorze.

§ 4

Więźniowie muszą okazywać szacunek i posłuszeństwo każdemu członkowi komendantury obozowej i oddziału strażniczego i spełniać ścisłe ich rozkazy. Tak samo powinni być posłuszni zarządzeniom osób wyznaczonych do służby bezpieczeństwa i konwoju.

§ 5

Aresztem lub przeniesieniem karnym zostaje ukarany:

1. Kto narusza w jakikolwiek sposób § 4.

2. Kto wobec członka komendantury obozowej lub straży świadomie mówi nieprawdę.

3. Kto nie wykonuje danego mu rozkazu lub wykonuje go niedobrze.

4. Kto narusza regulamin domowy lub obozowy.

5. Kto oczernia lub obraża członka komendantury obozowej lub straży.

6. Kto opiera skargę na nieprawdziwych twierdzeniach lub przedkłada ją albo próbuje przedłożyć z pominięciem przepisowej drogi służbowej.

7. Kto krytykuje urządzenia obozu, rozporządzenia i rozkazy komendantury obozowej lub podległe jej placówki albo bierze udział w naradach służących temu celowi

8. Kto zbiera podpisy dla wspólnej skargi.

9. Kto odmawia pracy.

10. Kto w jakikolwiek sposób bez zezwolenia kontaktuje się lub próbuje się skontaktować z osobami spoza obozu.

11. Kto w jakikolwiek sposób uprawia sabotaż.

§ 6

Próba działalności wymienionej w § 5 będzie karana w ten sam sposób, co czyn dokonany.

§ 7

Czyny przestępcze, popełnione w szczególnych okolicznościach, należy karać aresztem ścisłym. Zwiększenie kary powoduje czyn, który popełniono w obecności innych więźniów lub który przyniósł znaczna szkodę, jak obraza lub oszczerstwo poprzez rozprzestrzenianie ulotek lub rysunków, oraz czyn mogący zagrozić utrzymaniu spokoju i porządku w obozie.

§ 8

Śmiercią karze się tego:

1. kto stawia lub próbuje stawiać czynny opór członkowi komendantury obozowej lub straży.

2. Kto skłania lub próbuje skłonić innego więźnia do odmówienia posłuszeństwa członkom komendantury obozowej lub straży.

3. Kto podżega lub próbuje podżegać do czynów przytoczonych w punktach 1 i 2.

4. Kto bierze udział we wspólnej odmowie posłuszeństwa lub we wspólnym czynnym oporze w sposób określony w punkcie 1.

§ 9

Kto o wspólnie planowanej odmowie posłuszeństwa lub o planowanym czynnym oporze wobec członka komendantury obozowej lub straży wiedział i w porę zameldował, tak że dokonanie czynu nie doszło do skutku, nie będzie karany, jeśli nie był podżegaczem.




§ 10

Więźniów dzieli się na 3 klasy.

§ 11

Więźniowie wszystkich 3 klas muszą odbywać służbę roboczą, której czas i zakres ustalony jest przez komendanta obozu.

§ 12

Wszyscy więźniowie wchodzą początkowo do klasy II, jeśli nie zapadnie inna decyzja.

§ 13

W klasie II więźniowie otrzymują zwyczajne posłanie i odpowiednie wyżywienie.

§ 14

Więźniowie klasy II, którzy się dobrze sprawują i są chętni do pracy, mogą być przeniesieni do klasy I. W tej klasie otrzymują dobre posłanie i wystarczające wyżywienie. Przy dalszym dobrym sprawowaniu się są widoki na dalsze przywileje, a w szczególności można uwzględniać przysposobienie i zdolności więźnia przy przydziale pracy.

§ 15

Więźniów, którzy się źle sprawują, przenosi się do klasy III. W tej klasie otrzymują twarde posłanie, a jako wyżywienie racje żywnościowe zmniejszone o jedną czwartą.

§ 16

Do klasy III mogą być tez przeniesieni tacy więźniowie, którzy wprawdzie podczas swego pobytu w obozie sprawują się dobrze, ale którzy ze względu na swą przeszłość oraz w interesie spokoju i porządku w obozie wymagają szczególnie surowego nadzoru.

§ 17

Więźniowie wszystkich klas, którzy się dobrze sprawują, lecz nie chcą pracować, mogą być na wniosek urzędu zatrudnienia zwolnieni z pracy, otrzymują jednak w tym czasie twarde posłanie i obniżony o jedna czwartą wikt klasy, do której należą.




§ 18

Sądownictwo w stosunku do więźniów w obrębie obozu sprawuje wyłącznie komendant obozu, nawet jeśli chodzi o przestępstwa z § 8. wszystkie przypadki podpadające pod § 8 sądzone są przez sąd obozowy, składający się z komendanta obozu, jednego lub dwóch oficerów wyznaczonych przez komendanta obozu i SS-mana należącego do straży. Władzę oskarżycielską sprawuje również SS-man wyznaczony przez komendanta obozu i należącego do komendantury obozowej. Przy równej ilości głosów decyduje głos przewodniczącego sądu obozowego. Przewodniczącym jest każdorazowo komendant obozu. W czasie jego nieobecności zastępuje go jego zastępca. dodaj komentarz »