"Mózg Himmlera nazywa się Heidrich"– to słowa, które w pełni oddają charakter tej postaci. Szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), SS-Obergruppenführer, zastępca Protektora Czech i Moraw, honorowy major Luftwaffe- to tylko część jego licznych tytułów.

Twórca wywiadu SS i SD urodził się w 1904 roku, a więc już w XX wieku. Był zbyt młody, by wziąć udział w I wojnie światowej. W latach 20. służył w marynarce wojennej Republiki Weimarskiej, lecz został z niej wydalony z powodu romansu z nieletnią. W tym okresie poznał przyszłego szefa Abwehry, admirała Wilhelma Canarisa. Znajomość ta trwała aż do śmierci Heydricha w 1942 roku.

Punkt zwrotny w jego życiu nastąpił w momencie spotkania z Heinrichem Himmlerem, szefem SS. Himmler, chcąc przetestować Heydricha, nakazał mu naszkicowanie schematu działania wywiadu SS i SD. Heydrich wykonał to zadanie perfekcyjnie i został pierwszym szefem SD. Wkrótce zniknęły wszelkie akta dotyczące jego pochodzenia. Wielu sugerowało, że miało to związek z rzekomym żydowskim pochodzeniem Heydricha – do dziś pozostaje to niejasne.

Heydrich zbierał kompromitujące materiały na każdego członka NSDAP, łącznie z najwyższymi władzami partii. Był człowiekiem niezwykle utalentowanym- grał na skrzypcach, interesował się szermierką i lotnictwem. Jednocześnie działał z bezwzględną brutalnością. Wobec Żydów był absolutnie bezlitosny. Brał udział w spiskach wymierzonych w niemieckich oficerów przeciwnych Hitlerowi. Był żonaty z Liną von Osten, lecz nie słynął z wierności, choć jego małżeństwo przetrwało aż do jego śmierci. Nagrody za oddaną służbę Hitlerowi pojawiły się szybko.

Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Pragi Heydrich objął urząd zastępcy protektora Czech i Moraw, co dawało mu ogromne wpływy i możliwości szybkiego wzbogacenia się. Otrzymał jednocześnie tytuł honorowego majora Luftwaffe. Nie wystarczało mu to jednak- chciał sprawdzić się w walce. We wrześniu 1939 roku brał udział w działaniach bojowych nad Polską i współkoordynował przebieg akcji eksterminacji polskiej inteligencji. W 1940 roku uczestniczył w kampanii na Zachodzie, podczas której uległ wypadkowi lotniczemu. Po tym incydencie Hitler zabronił mu latać, lecz Heydrich nie dotrzymał słowa.

Jako zastępca protektora Czech i Moraw rządził terrorem- otrzymał od Czechów przydomek „Szubienicznik”. Polityka ta trwała do momentu ataku Niemiec na ZSRR. Wówczas Heydrich niespodziewanie zmienił strategię: wypuścił z więzień kilka tysięcy Czechów, kazał wydać kilkaset tysięcy par butów dla czeskich robotników i zabiegał o urlopy dla najciężej pracujących. Motyw był czysto pragmatyczny- chodziło o zapewnienie maksymalnej wydajności przemysłu zbrojeniowego na potrzeby frontu wschodniego. Produkcja rosła, co Heydrich z dumą meldował Berlinowi. Stracił jednak czujność i zaczął poruszać się po Pradze bez ochrony, przekonany, że „jego Czesi” nic mu nie zrobią. Pomylił się.

Równocześnie brał udział w działaniach bojowych na froncie wschodnim. Podczas jednego z lotów bojowych zaginął- odnaleziono go dopiero w kryjówce w starym drzewie. Po tym incydencie Hitler po raz kolejny zabronił mu latać- tym razem Heydrich się podporządkował. Skupił się na zbieraniu materiałów dotyczących opozycji antyhitlerowskiej. Odkrył, że jego znajomy i sąsiad Wilhelm Canaris należy do opozycji. Nie zdążył jednak wykorzystać zebranych informacji.

Rząd emigracyjny Czechosłowacji wydał na niego wyrok śmierci. Dwóch spadochroniarzy przerzuconych do Czech miało go wykonać. 27 maja 1942 roku przeprowadzono zamach. Heydrich, jadąc jak zwykle odkrytym samochodem, został ciężko ranny. Trafił do szpitala, gdzie usunięto mu śledzionę. Wdała się jednak śmiertelna infekcja. Reinhard Heydrich zmarł osiem dni później. Jego pogrzeb był wielkim widowiskiem propagandowym. Obecny był sam Hitler, który wygłosił przemówienie, krytykując zmarłego za zbytnią lekkomyślność. Uczestniczył także Wilhelm Canaris.

Zemsta nazistów była brutalna. Wymordowano całą ludność czeskiej miejscowości Lidice i wprowadzono stan wyjątkowy. Taka była cena za zabicie szefa SD i faktycznego władcy Protektoratu Czech i Moraw.