Opozycja antyhitlerowska zaczęła się tworzyć zaraz po zdobyciu władzy przez nazistów. Wielu wysoko postawionych wojskowych uważało że Hitler polegnie już w tedy gdy zdecyduje się wprowadzić wojska niemieckie do zdemilitaryzowanej Nadrenii. Gdy w roku 1936 Hitler zajął bez jednego wystrzału Nadrenię , świat niecały miesiąc później dowiedział się o odsunięciu od władzy , 35 generałów przeciwników Hitlera. Kolejnym posunięciem Hitlera było usunięcie Generałów von Blomberga i von Fritza . Jednego oskarżono o pohańbienie munduru gdy ten ożenił się z byłą prostytutką. Drugiego o stosunki homoseksualne(co nie było zgodne z prawdą) i zmuszono do usunięcia się w cień. Generał von Fritz zginął pod Warszawą w roku 1939. Von Blomberg przeżył wojnę i zeznawał w procesie norymberskim. Kolejne posunięcie Hitlera w walce z opozycją to utworzenie Oberkomando Der Wehrmacht czyli sztabu generalnego Wehrmachtu oraz OKH czyli sztabu generalnego wojsk lądowych . W obu przypadkach stanowiska najważniejsze objęli ludzie związani z Hitlerem . Wilhelm Keitel OKW , Alfred Jodl OKH. Ich zadaniem była kontrola nad Wehrmachtem i jak najszybsza eliminacja potencjalnej opozycji.

Tym nie mniej w gronie oficerów Wehrmachtu znaleźli się oficerowie którzy uważali, że postępowanie Hitlera doprowadzi Niemcy do zguby. Do takich osób należał chociażby szef wywiadu wojskowego Abwehry Admirał Wilhelm Canaris , człowiek który miał dużo kontaktów wśród niemieckich oficerów lecz również wśród opozycji antyhitlerowskiej za granicami III Rzeszy. Jego ludzie już od około 1937 roku nawiązywali kontakty z zagranicznymi służbami najczęściej przez Watykan. Sam Canaris uważał że usunięcie Hitlera spowoduje restaurację monarchii w Niemczech powrót do granic Europy z roku 1914. Do organizacji Canarisa ,, Czarna Orkiestra” należały ponadto takie osoby jak: Hans Osteer zastępca Canarisa , Karl Friedrich Goerdeler były burmistrz a następnie nadburmistrz Lipska , Hans Loudming - szef Abwehry na Danię i inni.

Nawet gdy III Rzesza wygrywała wojnę opozycja antyhitlerowska działała sprawnie planując zamachy na Hitlera oraz innych najwyższych dostojników nazistowskich. Gdy III Rzesza zaczęła chylić się ku upadkowi a wojska niemieckie zaczęły ponosić coraz większe klęski , szeregi opozycji zaczęły się szybko powiększać. Opozycja stała się potrzebna władzom nazistowskim w negocjacjach pokojowych. Nikt jednak nie przewidywał jak straszny będzie koniec opozycji. Szeregi opozycji zaczęły się powiększać nawet o wyższych oficerów SS oraz Wehrmachtu. Wśród nich można wymienić następujące osoby : już wcześniej wspominany Wilhelm Canaris , Carl Wolf- dowódca SS i policji we Włoszech , Feldmarszałek Erwin Rommel- bohater walk w Afryce dowódca Africa Corps , Carl Heinrich von Stűlpnagel- wojskowy gubernator okupowanej części Francji , Carl Friedrich Goelderel , Claus Schenk hrabia von Staufemberg , Josep ,,Sep” Dietrich - jeden z najbardziej fanatycznych dowódców Waffen SS który po wielkich stratach w Waffen SS uważał że Hitlera trzeba odsunąć od władzy aby przystąpić do negocjacji pokojowych z aliantami zachodnimi , Walter Schellemberg- szef wywiadu SS SD który uważał że należy wydać Hitlera aliantom i zakończyć wojnę jak najszybciej i inni.

Pozostawali oczywiście ludzie którzy gotowi byli do krwawego stłumienia jakiegokolwiek przejawu buntu.
Wszystkich tych ludzi łączyło jedno- Lęk przed działaniem władzy, a raczej lęk przed jej brutalnością. Innym przykładem opozycji jest ta która rozwinęła się na Uniwersytetach . Zwłaszcza ta skupiona wokół rodzeństwa Sophie Shool, i jej brata Christiana. Rozrzucali oni ulotki nawołujące do zrobienia porządku z reżimem. Niestety zostali zdradzeni. Wyrok na nich wydał sędzia Roland Freiser, o którym jeszcze wspomnę. Wyrok brzmiał :Sophie Shool Śmierć przez ścięcie toporem , Christian School Śmierć przez ścięcie toporem.Inni członkowie grupy również otrzymali kary śmierci.
22 lipca 1944 roku Pułkownik von Staufemberg dokonuje zamachu na Hitlera. Wraca do Berlina gdzie każe rozpocząć akcję ,, Walkiria” przejmowania władzy w Niemczech oraz w okupowanych krajach przez opozycję antyhitlerowską. Początkowo spiskowcy wierząc że Hitler nie przeżył odnosili sukcesy . Przejęto władze w Paryżu , i w mniejszych miastach niemieckich. Plany spiskowców pokrzyżował jednak sam Hitler. Przeżył zamach i wygłosił przemówienie radiowe. Spisek zaczął się załamywać . Spiskowcy tracili grunt pod nogami. Paryż upadł szybko. Spiskowcy ponieśli klęskę. Okrutna machina terroru zaczęła miażdżyć tych którzy wystąpili przeciw władzy. Staufemberg został aresztowany i rozstrzelany. Na niekorzyść jego przełożonego generała Olbrichta przemawiał fakt , że ten ostatni awansował Sztaufemberga i innych spiskowców. To przyniosło mu zgubę. Powstał Trybunał Specjalny na którego czele Stanął Roland Freiser . Już sam jego przydomek ,,Krwawy Sędzia” pokazywał czego można się spodziewać. Trybunał skazywał bardzo szybko, upokarzając oskarżonych nie dając im dość do głosu.

Erwin Rommel związany z zamachowcami 20 lipca nie został skazany na śmierć przez powieszenie. Był bohaterem narodowym , legendarnym dowódcą Africakorps. Jemu dano wybór albo śmierć samobójcza albo proces przed sądem i śmierć przez powieszenie na strunie fortepianowej. Wybrał to pierwsze. Urządzono mu pogrzeb państwowy.

Najgorszy jednak los spotkał Wilhelma Canarisa. Admirał od lat 30 tych był antynazistą. Zdradzony został przez to , że pisał pamiętniki. W III Rzeszy było to niebezpieczne. 20 lipca został aresztowany ale czekał na proces do początku wiosny 1945r. Chciał aby wysłano go jako szeregowego do walki z wojskami radzieckimi. Wyrok trybunału był jednak łatwy do przewidzenia. Kara Śmierci. Została ona wykonana w kwietniu 1945, przez powieszenie. Admirał jednak nie umarł od razu. Umierał przez 30 minut na sznurze ze struny fortepianowej.
Represje dotknęły również rodziny spiskowców. Wielu członków rodzin zostało zesłanych do obozów koncentracyjnych. Wielu zaś zgnięło.
Niektórym spiskowcom jednak udało się uniknąć kary śmierci, zostali wyzwoleni przez wojska alianckie zanim zapadł wyrok.

Autor: Arkadiusz Sieruga dodaj komentarz »