Artykuły » Cisi sojusznicy III Rzeszy
III Rzesza poza swoimi oficjalnymi sojusznikami posiadała rozliczne grono "cichych sojuszników". Można tutaj wymieniać bardzo wiele osób i instytucji państwowych, uwikłanych w pomoc ustrojowi nazistowskiemu. Państwa te, jak również instytucje do dzisiaj nie chcą ujawnić jak daleka była współpraca z III Rzeszą.

Portugalia i Hiszpania- dyktatorzy obydwu państw jak Antonio Salazar oraz Francisco Franco udzielali poparcia reżimowi w Niemczech. Obydwa państwa półwyspu pirenejskiego posiadały cenne złoża metali, rud jak również towarów deficytowych (kawa, kakao) potrzebnych przemysłowi niemieckiemu, jak i społeczeństwu. Do tego towary mogły być sprowadzone z kolonii w Afryce. Można tutaj chociażby wymienić boksyty potrzebne w lotnictwie niemieckim, wolfram. Poza tym systemy bankowe obydwu dyktatur cierpiały na deficyt złota. Hiszpania cierpiała na deficyt tego kruszcu od chwili zakończenia wojny domowej w roku 1939. III Rzesza miała bardzo dużo tego kruszcu zwłaszcza po podbojach państw Europy zachodniej jak i wschodniej, jak również w wyniku rabunkowej polityki w gettach jak również w obozach koncentracyjnych. Rozpoczęła się wymiana handlowa na szeroką skalę.

Do momentu wybuchu wojny handel odbywał się dzięki pomocy takich krajów jak Włochy, Szwecja, Holandia. Po wybuchu wojny gdy zostały zajęte państwa Europy zachodniej pośrednicy już nie byli potrzebni. Do dzisiaj nie udało się ustalić jak daleko rozwinęła się współpraca handlowa między III Rzeszą, a państwami półwyspu iberyjskiego. Współpraca przynosiła korzyści aż do momentu gdy we Francji i we Włoszech wylądowały wojska alianckie. Chociaż państwa te zostały zmuszone do zerwania stosunków z Niemcami i wypowiedzenia wojny to był to jedynie gest, który nic nie znaczył, cały czas kwitła bowiem tajna współpraca wywiadów. Dyktatorzy od 1945 roku pomagali w ucieczce wielu nazistowskim zbrodniarzom, którzy byli potrzebni dla ich dyktatur, jak również dla dyktatur w Ameryce Południowej. Sam Franko mówił wprost, iż "Nie wydaje przyjaciół swoich przyjaciół" (było to spowodowane wsparciem jakim III Rzesza obdarzyła generała podczas hiszpańskiej wojny domowej z lat 1936-1939).

Turcja- Republika turecka powstała po I wojnie światowej gdy upadła monarchia w Turcji, a ziemie tureckie zostały podzielone między aliantów (Turcja była sojusznikiem cesarstwa niemieckiego, brała aktywny udział w I wojnie światowej u boku Niemiec) kraj ten udzielał cichego poparcia nazistom. Władze w Ankarze liczyły na szeroką pomoc wojskową jak również polityczną ze strony Berlina. Przez cały czas na terenie Turcji toczyła się zaciekła wojna szpiegowska między wywiadami niemieckim jak również alianckim. Aliantom udało się przeciągnąć na swoją stronę Turcję, która w marcu 1945 roku wypowiedziała wojnę Niemcom. Wielu polityków tureckich i tak popierało reżim w Berlinie.

Szwajcaria- na terenie tego państwa Niemcy prowadzili działania wywiadowcze badając możliwość zawarcia separatystycznego pokoju na froncie zachodnim. Szwajcarski system bankowy był doskonałym odbiorcom kradzionych dewiz złota jak i kosztowności. Wielu nazistów uciekało do Szwajcarii w roku 1945, gdzie czekali na odpowiedni moment aby przedostać się dalej do Włoch i Ameryki Południowej. Do dzisiaj nie zostało wyjaśnione jakie sumy zostały przetransferowane z III Rzeszy do Szwajcarii tak samo jak to ilu nazistów korzystało z gościnności szwajcarskich władz. Dokumenty nie zostały ujawnione praktycznie do dzisiaj.

Szwecja- władze w Sztokholmie już od początku lat 20- tych pomagały armii niemieckiej w testowaniu zakazanych technologii (można tutaj wymienić chociażby współpracę przy produkcji nowych modeli czołgów, które dla zmylenia ligi narodów przedstawiano jako traktory). Szwedzkie firmy współpracowały z firmami niemieckimi przy wydobyciu i transporcie do Niemiec surowców zwłaszcza rudy żelaza. Do momentu gdy III Rzesza zaatakowała Norwegię w roku 1940 szwedzka ruda żelaza była transportowana do portów norweskich, a następnie do III Rzeszy. Dyplomaci ze Sztokholmu brali czynny udział w negocjacjach pokojowych, które miały doprowadzić do zawarcia pokoju w Europie. Do dzisiaj nie wiadomo, ilu obywateli szwedzkich brało udział jako ochotnicy w II wojnie światowej walcząc np. w Waffen SS. Do dziś nie odtajniono akt z końca II wojny światowej jak również z pierwszych lat po wojnie mówiących ilu nazistów znalazło schronienie w Szwecji.

Państwa Ameryki Południowej- Państwa takie jak Boliwia, Argentyna, Paragwaj mają również wiele na sumieniu. Sprzyjały praktycznie nazistom już od czasu gdy ci próbowali po raz pierwszy sięgnąć po władzę w Niemczech w latach 20- tych. Po nieudanym puczu monachijskim z 1923 roku wielu uczestników puczu udało się do Ameryki południowej, gdzie służyli dyktaturom wojskowym. Ernst Rohm, który służył w armii boliwijskiej jest tutaj wymownym przykładem. Gdy wybuchła wojna państwa ameryki południowej zostały zmuszone do zachowania neutralności lub wypowiedzenia wojny III Rzeszy. W praktyce nic to nie znaczyło gdyż dyktatorzy wspierali po cichu III Rzeszę. Dyplomaci z państw południowoamerykańskich stale kursowali między Europą, a Ameryką Południową oficjalnie z chęci doprowadzenia do zawarcia pokoju w Europie. Nieoficjalnie chodziło o to, by wydostać jak najwięcej oprawców, techników wojskowych, i pieniędzy z upadającej III Rzeszy. Tacy ludzie jak: Augusto Pinochet, Huan Peron, Alfredo Stroessner, dyktator Paragwaju (za jego rządów mówiono, że Paragwaj to centrum przemytu nazistów) mieli naprawdę wiele na sumieniu. Niestety akta dotyczące okresu II wojny światowej, jak i okresu po wojnie uległy zniszczeniu, jak twierdzą władze Argentyny lub są utajnione. Nie wiadomo czy w ogóle ujrzą światło dzienne.

Kościół katolicki- wielu duchownych uważało, że naziści to ludzie błądzący, którym trzeba pomóc zwłaszcza po 1945 roku. Uciekający nazistowscy zbrodniarze mogli liczyć na pomoc kościoła katolickiego wystarczyło, że byli katolikami. Do dziś nie udało się odtajnić akt znajdujących się w archiwach watykańskich odnośnie lat bezpośrednio po wojnie, gdy klasztory, zakony, organizacje katolickie zwłaszcza na terenie Włoch pomagały nazistom w drodze po nowe życie.

Organizacje kombatanckie- po II wojnie światowej w Niemczech jak i w całej Europie powstało wiele organizacji o podłożach kombatanckich. Sęk w tym, iż wiele z nich obok oficjalnej działalności prowadziło nieoficjalną, która polegała na pomocy dawnym nazistom. W Niemczech po wojennych pozostali cenni sojusznicy w postaci arystokratów, którzy posiadali wiele powiązań. Poza arystokracją pozostały na terenach niemieckich rodziny dawnych wysoko postawionych nazistów. Powstały takie organizacje jak chociażby Cicha Pomoc, HIAG (Hilfsgemeinschaft auf Gegenseitigkeit der Angehorigen der ehemaligen Waffen-SS)- Stowarzyszenie Samopomocy Byłych Członków Waffen-SS. Te, jak i tajne organizacje, o których nic nie wiadomo miały za zadanie pomoc dawnym zbrodniarzom. Wystarczy wspomnieć, iż jedną z członkiń była chociażby córka Heinricha Himmlera, dawnego szefa SS. Chociaż wiele z tych organizacji zostało rozwiązanych jako nawołujące do nazizmu wiele istnieje nadal, stanowiąc wciąż problem.


Polecamy:
Hitler i Watykan
Tajemnice II wojny Światowej
Grunberg K.- SS-czarna gwardia Hitlera
Faszyzm niemiecki z perspektywy półwiecza
Złoto nazistów z serii: Tajemnice II Wojny Światowej
The Catholic Church and the Holocaust Michael Phayer, 1930-1965
Ściganie zbrodniarzy hitlerowskich z serii: Tajemnice II Wojny Światowej
1 komentarzy - pokaż » dodaj komentarz »
Copyright © 2006-2024 Vaterland.pl