Siły zbrojne » Wehrmacht » Uzbrojenie » Fallschirmjägergewehr 42 (FG42)

Fallschirmjägergewehr 42 (FG42)


Fallschirmjägergewehr 42 (FG42) to niemiecki karabin automatyczny produkowany w czasie II wojny światowej dla niemieckich spadochroniarzy.Pierwsza partia FG42 (oznaczanych w literaturze jako FG42 Model 1 lub FG42/1) (50 sztuk) powstała na początku 1943. Sześć z nich zostało wysłanych do GL/C E-6 na badania. Wyniki prób były niejednoznaczne. Karabiny były zawodne, nietrwałe (jeden egzemplarz uległ zniszczeniu po wystrzeleniu zaledwie 2100 nabojów), w czasie prób miotania granatów nasadkowych jeden ze strzelców został raniony w twarz magazynkiem, także metalowa kolba deformowała się po kilku strzałach granatami. Z drugiej strony FG42 był poręczny i miał niewielką masę.

W wyniku prób dokonano zmian w konstrukcji karabinu (ta wersja jest oznaczana jako FG42 Model 2 lub FG42/2) i rozpoczęto produkcję w zakładach Krieghoffa (właścicielem tych zakładów był Göring). Po raz pierwszy FG42 został użyty w czasie akcji odbicia Benito Mussoliniego 12 września 1943. W 1943 karabin został ponownie przeprojektowany. Komora zamkowa FG42/2 była wykonana z deficytowej stali chromoniklowej. Nowy model miał mieć komorę zamkową ze stali węglowej (początkowo planowano użycie stali chromowo-manganowej, ale ta również była materiałem deficytowym). Zmiana materiału komory zamkowej spowodowała znaczne zwiększenie masy karabinu (spadochroniarze zrezygnowali z limitu masy równego 4,15 kg), przy okazji zwiększono masę zamka (zmniejszyła się szybkostrzelność teoretyczna). Zmieniono także konstrukcję większości pozostałych mechanizmów (zmiany były tak duże, że nawet magazynek był niewymienny z wcześniejszymi wersjami).

Ciągłe kłopoty z FG42 spowodowały, że w styczniu 1944 zaproponował dowództwu spadochroniarzy zakończenie programu FG42 w zamian za pierwszeństwo w dostawach MP43 (wczesna wersja StG44). Spadochroniarze byli gotowi przyjąć propozycję, ale znów wtrącił się Göring, dla którego wprowadzenie FG42 do uzbrojenia było sprawą prestiżową.

Na początku 1944 FG42/1 badali specjaliści HWA. Ocena była miażdżąca. Skrytykowano niską trwałość, użycie deficytowych materiałów, nadmierną szybkostrzelność, dokuczliwy, głośny huk wystrzałów i nadmierny płomień wylotowy. Dodatkowo za niedopuszczalne uznano stosowanie specjalnych narzędzi do demontażu bloku gazowego (był konieczny przy czyszczeniu tego elementu). W czerwcu 1944 spadochroniarze przeprowadzili próby porównawcze kilku typów pistoletów maszynowych, karabinów i karabinów maszynowych. Między badanymi konstrukcjami był MP44 (znany również jako StG44) i nowy FG42n/A (z komorą zamkową ze stali węglowej, czasem oznaczany też jako FG42 Model 3 lub FG42/3).

Próby prowadzono w sposób mający udowodnić wyższość FG42n/A, a ich wynik stał się podstawą do podjęcia w zakładach Krieghoffa produkcji FG42n/A. Jednak produkcja rozpoczęła się dopiero w listopadzie 1944 i jej tempo było niskie. Dlatego w 1945 produkcję FG42n/A planowano rozpocząć w zakładach w Turyngii: L. O. Dietrich w Altenburgu(wyprodukowano tam około 500 sztuk FG42n/A) i Wagner & Co. w Mühlhausen/Thüringen (prawdopodobnie nie zdążono uruchomić produkcji). Łącznie wyprodukowano około 7 000 sztuk karabinów FG42 wszystkich wersji. Po wojnie karabin FG42 stał się inspiracją dla konstruktorów kilku typów broni, ale do produkcji weszła tylko jedna z nich (karabin maszynowy M60).

Dane techniczne

Kaliber
7,92 mm
Nabój 7,92 × 57 mm Mauser
Magazynek pudełkowy, 20 nabojów
Długość 940 mm (FG42/2), 975 mm (FG42n/A), 1075 mm (FG42/2 z bagnetem), 1110 mm (FG42n/A z bagnetem)
Dłuość lufy 502 mm (FG42/2 bez urządzenia wylotowego), 500 mm (FG42n/A bez urządzenia wylotowego)
Masa 4,15 kg (FG42/2 niezaładowany), 4,98 kg (FG42n/A niezaładowany), 4,70 kg (FG42/2 załadowany), 5,44 kg (FG42n/A załadowany)
Prędkość wylotowa 685 m/s
Szybkostrzelność 900 strz./min (FG42/2), 680 strz./min (FG42n/A)
Zasięg skuteczny 500 m
dodaj komentarz »
Copyright © 2006-2024 Vaterland.pl