Państwa Półwyspu Iberyjskiego wspierały III Rzeszę zarówno pod względem politycznym jak i militarnym. W faszystowskiej Hiszpanii powstały obozy koncentracyjne, prześladowano opozycję. Wszystkie poczynania władz ówczesnej Hiszpanii były wzorowane na III Rzeszy. Dokumenty na temat współpracy Niemiec Nazistowskich i Hiszpanii o ile nie zostały spalone wciąż są tajne i nie wiadomo kiedy zostaną upublicznione.
Francisco Franko dyktator Hiszpanii zawdzięczał bardzo wiele Adolfowi Hitlerowi i Benito Mussoliniemu. Tylko dzięki ich wsparciu Franko mógł sięgnąć po władzę w Hiszpanii. Władzę, której nikomu nie oddał aż do swojej śmierci w roku 1975!. Hiszpanię zamienił w jedno wielkie więzienie. Zainicjował powstanie hiszpańskiej wersji obozów zagłady. Były to miejsca nie mniej straszne niż ich odpowiedniki w Niemczech. Miejsca gdzie terror i morderstwa były na porządku dziennym. Do dziś w pełni nie opublikowano ile osób przewinęło się przez "ośrodki reedukacji", jak nazywał obozy Franco. Dane, które zostały ujawnione, mówią wstępnie, iż liczba przetrzymywanych w tych miejscach wahała się w granicach 1 miliona ludzi! Warto dodać, że miejsca te nie zniknęły po 1945 roku. Wielu ocalałych wspominało, że istniały co najmniej do lat 60- tych. Więzienia cały czas były zapełnione przeciwnikami gen Franco. Jeszcze w roku 1945 przebywało w nich ponad 600 tyś ludzi!
Byli to ci, którzy walczyli przeciwko Franco w wojnie domowej w latach 1936-1939, ci którzy zostali wykluczeni z możliwości amnestii, jak również ci którzy narazili się dyktatorowi z najbardziej błahego powodu. Franco bowiem oświadczył, że "terror będzie trwał do czasu gdy nie odejdzie ostatni wróg nowego porządku". Tajna policja Franco działała bardzo sprawnie. Osoby, które trafiały w jej ręce nie mogły liczyć na litość. Do dziś nie udało się ustalić miejsc tak zwanych "dzikich egzekucji", miejsc na odludziu, gdzie ludzie ginęli w bestialski sposób, a kaci wykorzystywali do zabijania najbardziej prymitywne narzędzia tortur pamiętające jeszcze czasy inkwizycji w Hiszpanii. Nie można zapominać również o tych, którzy trafili do III Rzeszy z rozkazu Franco. Ich liczba jest szacowana na co najmniej 10tyś ludzi z których przeżyło około 2tyś. Ci, którzy przeżyli nie mogli wrócić do Hiszpanii za rządów Franco. Zostali uznani za zdrajców idei frankistowskiej. Oznaczało to, że nie mają prawa powrotu do ojczyzny. Ich dzieci, które pozostały w Hiszpanii były oddawane do domów dziecka (by przesiąkły ideami frankistowskimi) lub były po prostu zabijane, jako "element niepewny". Emigracja hiszpańska była starannie inwigilowana przez cały okres rządów Franco. Komunistów, socjalistów, liberałów, wszystkich tych, którzy nie myśleli tak jak nowa władza czekał ciężki los.
Dyktator Hiszpanii potrafił jednak się odwdzięczyć swoim przyjaciołom. Wysłannicy generała docierali do III Rzeszy by zawierać umowy gospodarcze, umowy o współpracy wojskowej i wywiadowczej. Za czasów Franco mówiło się, że Abwehra (niemiecki wywiad wojskowy) rządzi Hiszpanią. Admirał Wilhelm Canaris szef Abwehry zaliczał się do najlepszych przyjaciół Franco. SS, Gestapo, SD szkoliły tajne służby generała Franco. Opozycja była prześladowana według wzorców i schematów niemieckich. Ciekawostką jest fakt, że urzędnicy Franco grali na dwa fronty w sprawie eksterminacji Żydów. Z jednej strony lista tych, którzy mieli być wydani III Rzeszy była przygotowana, a z drugiej strony hiszpańskie władze udzielały azylu Żydom, którzy uciekali z okupowanej przez III Rzeszę Europy. Hiszpanie również nie udostępnili Niemcom listy Żydów, którzy zostali nawróceni na katolicyzm. Franco tak do końca nie był oddany Hitlerowi. Nie pozwolił np. na to aby wojska niemieckie wykorzystały terytorium Hiszpanii do ataku na Gibraltar (w tym przypadku Franco uważał, że Gibraltar powinien przypaść tylko i wyłącznie Hiszpanii na drodze referendum a nie zostać częścią III Rzeszy) oraz podporządkowanie Portugalii (Operacja Izabela). Franko nie zaangażował również swojej armii militarnie na froncie wschodnim. Wysłał tam tylko jedną dywizję nazwaną "Błękitną Dywizją". Dyktator Hiszpanii obdarzony był wyczuciem politycznym i przeczuwał (słusznie), że z awantury na froncie wschodnim niewielu może wyjść cało. Tym samym rozpoczął negocjacje z aliantami. Ich efektem było otwarcie baz na Wyspach Kanaryjskich dla alianckich okrętów wojennych, co ułatwiło im lądowanie w Afryce Północnej w roku 1943. Jednocześnie doszło do wstrzymania dostaw wolframu i innych metali do III Rzeszy. Alianci uznali w pełni władzę generała, przymykając oczy na prześladowania opozycji, mniejszości narodowych, komunistów.
Francisco Franco nie zerwał całkowicie więzi z III Rzeszą. Choć wypowiedział wojnę nazistowskim Niemcom (co było jedynie gestem), prowadził jednocześnie tajne negocjacje dyplomatyczno- wywiadowcze, które miały na celu wydostanie z III Rzeszy w przypadku jej klęski, ludzi i kapitału w celu ochrony przyjaciół jak nazywał ich Franco (oczywiście chodzi tu o zbiegłych nazistów). Do dziś nikt nie potrafi powiedzieć ilu nazistów skorzystało z gościnności Franco. Na pewno z hiszpańskiej gościnności skorzystał Otto Skorzeny człowiek Hitlera do zadań specjalnych. Innym znanym przykładem stał się Leon Degrelle, przywódca nazistów belgijskich. Jemu gościnność władz hiszpańskich służyła bardzo długo. Degrelle bowiem przebywał w Hiszpanii, aż do swojej śmierci w1994 roku praktycznie nie niepokojony przez nikogo!
Frankizm w Hiszpanii zarówno podczas wojny, jak i bezpośrednio po wojnie były tym samym co nazizm w Niemczech. Pomimo całej demokratycznej otoczki jaka pojawiła się po 1945 roku. Francisco Franco potrafił doskonale omamić wszystkich, przybierając różne pozy praktycznie przez cały okres swojej władzy. Od krwawego dyktatora po osobę łagodną, która chce wprowadzić demokrację na swój sposób (była to zawsze gra pozorów). Do dziś wiele spraw nie zostało ujawnionych na temat tego, co działo się w latach 1939-1945 w Hiszpanii. Hiszpania była więc wierną kopią III Rzeszy, jeszcze długo po upadku dyktatury w Niemczech.
Polecamy:
Beevor, Antony. The Battle for Spain. The Spanish Civil War, 1936-1939
Encyklopedia II wojnyświatowej
Przewroty i zamachy stanu. Europa 1918-1939
Zagrabiona pamięć. Wojna w Hiszpanii (1936-1939)
AndréeBachoud, Franco
Wiktor Brodzikowski, Jerzy Łoskoczyński. Franco. Generał wielkiej misji
Hiszpania i Trzecia Rzesza
Muszyński Wojciech Jerzy, Błękitna Dywizja. Ochotnicy hiszpańscy na froncie wschodnim 1941-1945,
Haupt Werner, Army Group North. The Wehrmacht in Russia 1941-1945
Carell Paul, Spalonaziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie
Carell Paul, Operacja „Barbarossa”
1 komentarzy - pokaż »